Zelfcompassie voor zorgprofessionals: veerkracht en balans in empathisch werk

Het beroep van zorgverlener kies je niet zomaar. Voor velen komt het voort uit idealisme: de wens om er voor anderen te zijn, om zorg te bieden. Mooi, maar niet zonder uitdagingen. Het risico bestaat dat je tegen je eigen grenzen aanloopt. Misschien voel je een spanningsveld tussen de zorg voor anderen en de tijd die je voor jezelf nodig hebt. Verwaarloos je dat laatste, dan dreigt Compassion Fatigue: een toestand waarin je niet langer empathie kunt opbrengen voor de patiënt.
Daarnaast wordt emotional labour – het voortdurend ruimte maken voor de emoties van anderen terwijl je je eigen gevoelens een plek probeert te geven – vaak onderschat. Zonder oog voor de signalen die dit proces met zich meebrengt, kan je vermogen om voor anderen te zorgen drastisch verminderen. Je zult namelijk niet de eerste zijn die zichzelf overweldigt door het leed van anderen mee te nemen in je persoonlijke leefwereld.

Zelfcompassie is essentieel om veerkrachtig te blijven als zorgprofessional. Het helpt je om vriendelijk voor jezelf te blijven terwijl je ruimte maakt voor de emoties van anderen, zonder jezelf uit te putten.
Zelfcompassie – of zelf-mededogen – heeft in het Nederlands soms een negatieve bijklank, maar is een wetenschappelijk onderbouwd concept dat effectief bijdraagt aan het welzijn van zorgverleners.